อ้าโสมทอแสงอำไพ
ฉันสุขใจหมายชม
เพลินหลงพร่ำเพ้อภิรมย์
โสมสาดส่องแสงมาภาคพื้นเวหาพราวพราย
เพราะก่องประกายดารา
เพียงเพชรพลอยส่องฟ้า
แวววับจับใจเมฆน้อยลอยโลมลูบหาว
เหมือนมืออันผ่องขาวละไม
ลูบโลมนภาสดใส
นั้นพาให้หทัยฉันสะเทือนโอ้ลมเอ๋ยเชยพัดเดือนมา
มิให้อุราลืมเลือน
เพียงเสียงเธอรำพันเตือน
คำมั่นสัญญาอ้าโสมชวนฉันคำนึง
ครั้งหนึ่งกลางแสงจันทร์
เราสองพลอดเพ้อรำพัน
รักมั่นไม่ผันแปรตราบฟ้าดินม้วยแลเรา
สองดับสลายดวงแด
วิญญาณไม่ห่างเห
ลอยรักร่วมทางครั้นแล้วเวรกรรมชาติไหน
ระดมกันผลักไสเราห่าง
เมื่อรักยังไม่หม่นหมาง
รักยังสลักกลางดวงใจแต่ยังหวังในผลบุญนำ
ให้บาปกรรมแคล้วไป
คืนพบความรักเดิมใน
คืนหนึ่งวันเพ็ญ
I never dream that I will ever find you.
I never dream my dreams will ever come true.
My thoughts were like the weary winding little streams,
That would never meet the sea, it seems. No matter where I roamed away from my home alone,
I found no one at all, no one I could call my own.
And I never dream the sun sill ever shine again,
While skies are full of thunder storms and rain. I never dream that I will ever find way,
My life was like an endless journey night and day,
Like travelling through the night without the moon above,
I could never dream I'd find my love. But then you came along, like a lovely song so sweet.
And every time you kiss, my heart would just miss a beat.
So I never have to dream since I have found you
Sweetheart, now you have made my dreams come true.
 |
เพลงพระราชนิพนธ์ลำดับที่ ๑๘ ทรงพระราชนิพนธ์ใน พ.ศ. ๒๔๙๗ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระเจ้าวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ นิพนธ์คำร้องภาษาอังกฤษ ได้พระราชทานให้นำไปบรรเลงในงานรื่นเริงประจำปีของสมาคมนักเรียนเก่าสหรัฐอเมริกาในพระบรมราชูปถัมภ์ ณ สโมสรสวนสราญรมย์ เมื่อวันเสาร์ที่ ๒๓ มกราคม พ.ศ. ๒๔๙๗ ต่อมา ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ ท่านผู้หญิงสมโรจน์ สวัสดิกุล ณ อยุธยา แต่งคำร้องภาษาไทยถวาย
|
credit: http://web.ku.ac.th/king72/2530/i_never_dream.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น คุยกันสนุกๆ